Od 2011r. w pierwszy dzień marca obchodzimy dzień pamięci o żołnierzach, którzy nie złożyli broni, choć zakończyła się II wojna światowa.
Kim byli i dlaczego walczyli, pomimo że świat ogłosił koniec największego w dziejach ludzkości konfliktu zbrojnego?
Byli to ludzie, którzy nie chcieli żyć w zniewolonej przez Rosjan i komunistów Polsce i byli gotowi oddać za to życie. Stawali też w obronie ludności ciemiężonej przez nowe władze, odbijali więźniów torturowanych przez UB, napadali na posterunki Milicji Obywatelskiej, wykonywali kary śmierci na osobach prześladujących Polaków.
Byli w różnym wieku: Hanka Siedzikówna ps. „Inka” miała niespełna 18 lat, kiedy wykonano na niej wyrok śmierci.
Walczyli w całej Polsce, także na kielecczyźnie i warto wiedzieć że w Łagowie urodził się jeden z nich: Stefan Bembiński ps. „Harnaś”, który wraz z Antonim Hedą ps. "Szary" dowodził akcją rozbicia więzienia przy ulicy Zamkowej w Kielcach skąd uwolnili ponad 350 działaczy różnych organizacji niepodległościowych a następnie opanowali całe miasto.
Władze komunistyczne zajadle walczyły ze zbrojnym podziemiem. Po aresztowaniu odbywał się sąd nie mający nic wspólnego z zasadami sprawiedliwości a potem często wyrok śmierci, lub długoletniego więzienia. Rodziny nie były informowane o pochówku zamordowanych, nie pozwalano mówić o ich walce, mieli być na zawsze zapomniani, wymazani z historii i pamięci społeczeństwa - wyklęci.
Ale nazywa się ich też niezłomnymi, gdyż nie wyrzekli się swoich ideałów, walcząc i oddając za nie życie.
Ostatni żołnierz wyklęty – Józef Franczak ps. „Lalek” został zastrzelony w obławie prawie 20 lat po wojnie: 21 października 1963r.
Proces przywracania ich publicznej pamięci oficjalnie rozpoczął Lech Wałęsa nadając w 1995 r. Order Orła Białego Stefanowi Korbońskiemu, jednemu z przywódców podziemia. Najwyższe odznaczenia państwowe nadał im także pośmiertnie Lech Kaczyński.
Od 2011 r. obchodzimy Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych. Jego data, wyznaczona na 1 marca, upamiętnia wyrok śmierci, wykonany tego dnia w 1951 r. na kierownictwie IV Komendy organizacji Wolność i Niepodległość.
Nauczyciele historii